یکی یک دونه ی من

 انگشتانم که لای ورق دیوان حافظ می رود...     دستم می لرزد...     امابه خواجه می سپارم تا امید را ازدلم نگیرد....     دلم میخواهد همیشه بگوید...     یوسف گمگشته بازآید به کنعان غم مخور...     ...